வாழ்தல்

வாழ்தல்
நிஜமா கனவா
பாவனையா..

வார்த்தைச் சர்ப்பம்

எதிர்பாராமல் தலையெடுக்கும்

வார்த்தைச் சர்ப்பம்

விழுங்கிவிடுகிறது

உறவுகளையும் நட்புகளையும்

அடையாளம்

வார்த்தைகளால் உருவான உலகு

என்னையும் உமிழ்ந்தது.

வாக்கியங்களுக்குள்

சிக்கிக்கொண்ட வார்த்தையாய்

உயிர்மெய் இழந்தேன்.

அடையாளம் தேடியபோது

ஆயுத எழுத்து என

அறிவிக்கப்பட்டேன்,

மழுங்கடிக்கப்பட்டதை மறைத்து.

பூந்தடம்

பூங்காவை விட்டு வந்தபின்னும்

பாதங்களில்

பூந்தடம்..

குளிர்ச் சுனை

வழக்கம்போல் இல்லை

இன்றைய பகல்

எருமையைப் போல் நகரும் வெய்யில்

குளிர்ச் சுனைக்குள்

ஊறிக் கிடக்கிறது

பறவைகளில் கூச்சல் இல்லாமல்

வாடிக்கிடக்கிறது மாலை

தப்பும் நினைவுகளைக்

கோர்த்துவிடத் துடிக்கிறது இரவு

காணாமல் போதல்

காணாமல் போகவேண்டுமென்பது

அவளது நெடுநாள் ஆசை.

எங்கிருந்து தொலைவது

எதிலிருந்து தொலைவது

எப்போது தொலைவது

வசதிகள் அவளைத்

தாலாட்டிக் கொண்டிருந்தன.

வெளி உலகம் பற்றிய பெரும் பீதி

அவளைப் பற்றிக் கொண்டிருந்தது.

உடல் நலம் வேறு தன் திட்டப்படி எல்லாம்

அவளை நகர்த்திக் கொண்டிருந்தது

திரும்பிய புறமெல்லாம் சுவர்.

திரை கூடிய ஒருநாள்

எந்த யத்தனமும் இல்லாமலே

தான் யாரென்பது கூட மறந்து

அவள் காணாமல் போயிருந்தாள் 

அஞ்சலி

ஏதோ ஒரு பத்திரிக்கையின்

அஞ்சலியில்

அவள் தன் முகத்தை

நிதானமாகப் பார்த்தாள்

எத்தனையோ முறை

இறந்திருக்கிறாள்

எனினும் இது

உறுதி பூர்வமான அறிவிப்பு.

அவள் நம்பியவர்கள்

துரோகமிழைத்தபோது,

ரகசியமாய்க் காதலித்து

ரகசியமாய் உறவுகொண்டு

அதை அவளறியாமல் உலவவிட்டபோது,

அரவணைத்து

முதுகில் குத்தியபோது,

அலட்சியப்படுத்தி அவமானப்படுத்தியபோது

எனப் பலமுறை நிகழ்ந்திருக்கிறது

அவளது இறப்பு.

யாருமறியாமல் இறந்து உயிர்த்தவள்

நரையோடிய புகைப்படம்

பார்த்துக் கவலை கொண்டாள்,

"இளவயதுப் படம் போட்டிருக்கலாம்"

நா தாங்கி

நிசப்தக் கதவில்

உள்பூட்டோ வெளிப்பூட்டோ

நா தாங்கிதான்

கனத்துக் கிடக்கிறது

பரிசோதனை

எல்லா வட்டங்களின் சுற்றளவும்

 சுருங்கிக் கொண்டே வருகிறது. 

இறுகிய வளையத்தின் உட்புறம்

 விலக விரும்பாமல் சுருண்டிருக்கிறேன்,

சுயத்தைப் பரிசோதிக்க.

பிசுக்கு.. பிசகு..

வீச வீசவும் 

ஒட்டிக் கொண்ட பிசுக்கு.

அடையாளங்களற்ற தழும்புகள் 

ஞாபகத்தின் ஸ்பரிசத்தில்.

பிசகென்று புரியும்போது

எண்ணங்களே புதைகுழியாய்.

எல்லாவற்றையும் உதறிவிடலாம்

என்னை என்ன செய்வது

மின்மினி

நட்சத்திர முத்தங்களைப்

பறக்கவிடுகிறது 

நிலவு.

சில்வண்டுக் கானங்களில்

மதிமயங்கிக் கிடக்கிறது 

மரம்.

மின்மினி உந்துகளின் உராய்வில் 

வெளிச்சம் ருசிக்கிறது 

இரவு.

அரூப உணர்வுகளோடு

அலமலந்து அலைகிறது

காற்று