இளந்துளிர்ப் பிறப்பு.

பழைய பைகளைப் போல் 

சுருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது தோல். 

விரிந்திருக்கும் விழிகளில் 

கூம்பு இருளாய்ப் படிகிறது வானம். 

விரல்களின் தொடுகையில் 

முதிர்ந்த செல்கள் 

வெண்துகளாய்ச் சிதறுகின்றன. 

கடவுள் துகளோடு 

கலக்கத் துடிக்கிறது ஆவி. 

பின்னுமொரு பிறவியெடுத்தால் 

பக்கத்துத் தோட்டத்துப் பெரு மரத்தின் 

இளந்துளிராய் விரிய ஆசை

 

உதிர்தல்

கற்களின் மேல் குவியலாய்

உதிர்கின்றன இலைகள்

மேலாக உதிர்ந்த பூவொன்றும்

தன் அஞ்சலியைச் செலுத்துகிறது.

 

வளியும் ஒளியும்

சூரியனாய் அமர்ந்திருக்கிறாய்

உன் பக்கமிருக்கும் நிலவும்

சுற்றிலும் கிடக்கும் தாரகைகளும்

மறைந்து விடுகிறார்கள்.

யாருமறியாமல்

காந்தக் கண்களால்

என்னைக் கவ்வி எடுத்து

ஒளிப் பறவையாய்ப் பறக்கிறாய்

உன் பிரகாசத்தில்

தோய்ந்த என் விழிகளும்

இரட்டைச் சூரியனாய்

ஒளிரத் துவங்குகின்றன.

அன்பின் கதகதப்பும்

கனிவின் வெம்மையும் சூழ

எங்குமே இருளற்ற

இன்னொரு பிரபஞ்சத்தில்

எனைக் கொண்டு சேர்க்கிறாய்.

வளியும் ஒளியுமாய்

அலகுகள் கோதி

வண்ணச் சிதறல்களோடு

வாழத் துவங்குகிறோம்.

 

காத்திருப்பு

கரைகாணாக் காதலில்

செய்யப்பட்டவள்தான் அவள்

ஆனாலும் அவளுள் இருந்த கடல்

உள்வாங்கி விட்டது.

மணற்செதில்களாய்க் கிடக்கும் அவளைச்

சூரியனும் சந்திரனும் வருடிச் செல்கிறார்கள் தினம்

இனி அவள் மலர ஒரு யுகம் ஆகலாம்

பிரபஞ்சத்தின் கருந்துளையில்

இனியொரு வெடிப்புக்காய்க்

காத்துக்கிடக்கிறது 

அவளது பிரியம் என்னும் விதை.

 

நிறுத்துதல்

பேச்சை எப்படியோ 

ஆரம்பித்துவிட முடிகிறது. 

எங்கே நிறுத்துவது 

என்பதுதான் தெரியவில்லை. 

வேறொண்ணுமில்லையே 

என்று நீ கேட்கும்வரை 

பேசிவிடுவதுதான் 

வெட்கத்தில் மூழ்கடிக்கிறது என்னை.