அதிகப்படி..

அதிகப்படியான அன்பைப்
பொழிந்தேன் உன்மீது.
அதைத் தவிர வேறென்ன
தப்புண்டு என்மேல்,
அடுத்தவர்களிடம் ஒளித்துக் கொள்ள.

சகஜதீபம்..

உருவத்திலிருந்து உருவமற்றதை

உருவமற்றதில் இருந்து உருவத்தை

உருவிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.

உள்ளத்தின் உருவைப் பாருங்கள்.

உதடுகளில் வார்த்தைகளை

உருவாக்கிக் கொண்டேயிருக்கிறீர்கள்.

உள்ளன்பான வார்த்தைகள்

ஒன்றிரண்டே போதும்.

மறைந்திருக்கிற ஒன்றைத்

தேடிக் கொண்டேயிருக்கிறீர்கள்.

மனதுள் பாருங்கள்.

மறைத்ததெல்லாம் தெரியும்.

புத்தியில் அமர்ந்து

பயணித்துக் கொண்டேயிருக்கிறீர்கள்

இறங்கிக் கொஞ்சம்.

இதயத்துள்ளும் காலார நடங்கள்.

இரத்தம் தேக்கும் மதகல்ல மனது.

இறையெனும் இரையெடுங்கள்.

இன்பச்சுற்றுலாவாகும் வாழ்வு.

பயிற்சியால் முயற்சியால்

பலகாலம் வெல்கிறீர்கள்,

சகஜதீபத்தை ஏற்றுங்கள்

பரிபூரணமாகும் தேடல்.

வீரம்

விட்டுக் கொடுத்தல்
கோழைகளின் செயலாம்..
சுயத்தைக் கொல்வது வீரமில்லையா..

நியாயவான்.

ஒருவனுடைய
தோல்வியின் வெற்றியை
சலிக்கச் சலிக்கக்
கொண்டாடியாயிற்று.

அர்த்த ராத்திரியிலும்
பட்டாசுச் சப்தங்கள்
அனைவரையும் எழுப்பிச்
சொல்லியாயிற்று.

திகட்டத் திகட்ட
இனிப்புகளை அள்ளி
இறைத்தாயிற்று.

துண்டைத் தலையில்போட்டு
மூலையில் அமர்ந்திருப்பதாக
அவனை கேலிச்சித்திரம்
வரைந்தாயிற்று.

அவனைப் பற்றிக்
கருத்துக் கணிப்பு
கேட்கப்படும்போது
நியாயமானவன் போல
நடித்தாயிற்று.

இன்னும் எத்தனை வருடம்
எதிரியாய் மனதுள்
பாவித்துக் கொண்டே
நட்போடு இருக்கவேண்டுமோ
என்ற சலிப்போடு.

மனச்சில்கள்.

மனச் சமநிலை குலைக்க
வரிசை ஏன்..?
மொத்தமாகக் கலைக்கவும்.
மறு அடுக்கீடு செய்யவேண்டும்
மனச் சில்களை.

நரிகள்..

இயலாமை நரிகள்
சந்தர்ப்பம் எதிர்நோக்கியிருக்கின்றன
வேங்கையின் உருவெடுத்துப் பாய்வதற்கு. 

மெய்தேடல்

மெய் தேடலில்
அலட்டும் பொய்தேடல்
பிடிபட்டு ஒளிகிறது
மெய்விட்டு..

கசியும் மார்கழி.

தன்னைத்தானே உண்டுவிட்டது
இன்னிசை..
கரையான்கள் புற்றாக
எங்கே படமெடுத்தது அபஸ்வரம்..
பனிப்புகையாய் கசிகிறது மார்கழி.

ஈடு..

பூமியையும் மரத்தையும்
ரத்தத் துண்டாக்குகின்றன
கருங்கோடாலிகள்..
புறாக்கறிக்கீடாக சிபியும்
நரவதத்தில் சத்யபாமாவும்
நெறிகட்டிய நியாயத்தராசில்..

யாயும் ஞாயும்

யாயும் ஞாயும். 
***********************

தீபங்கள் அசையும் தொட்டியாய் 
உலவித் திரிந்து உற்சாகமாக்குகின்றன
வண்ண மீன்கள்.
ஆண் உணவு தூவுகிறான்.
பெண் புழுக்களைத்தூவுகிறாள்.
அளவில்லாத உயிர்ப்புழுக்கள்
அலைகின்றன நீரெங்கும்
ஆணுக்கும் பெண்ணுக்குக்கும்
வார்த்தைகளின் சப்தத்தில்
யுத்தம் நிகழும்போதெல்லாம்
உணவுக் கசடுகளில்
மூச்சுவிட முடியாமல்
மரித்துப் போய்க்கிடக்கின்றன மீன்கள்
அலங்காரக் கற்களடியில்

அகோரி.

பிறைநிலவுச் சடைபிடிக்க
புலித்தோல் போர்த்திய பாம்பு.
வராகம் மண்கிளற
பொய்யுரைக்கிறது
தாழைமடல் பிடித்த அன்னம்
கங்கைக்குடம் சுமந்து
சுமை கடந்து செல்கிறான் சிவன்.
சாம்பல் பூசிக் கிடக்கிறது
மன அகோரி.

புற்றுப்பைகள்.

கூடுதலும் பிரிதலுமான
உராய்வில் உருவாகும்
மின்சார சுகம் அற்பம்.
பிர சவங்களாக்குகின்றன
மொத்தமாய்...
வெடிக்கும் அபாயங்களோடு
புற்றைச் சூல்கொண்ட
அணுப்பைகள்

என் கடவுள்.

என்னுடைய கடவுள்
என்னைவிட எளிமை .

செல்ஃப் என்னும் ஒற்றைமாடப்
புறாக்கூண்டாய் அவர் வீடும்.

உடுத்த ஒற்றையாடை
மேலும் கேட்பதில்லை
பிசுக்கானாலும்
துவைக்கும்படியும்.

இரத்த அழுத்தம்
இனிப்புநீர் இல்லை அவர்க்கு,
இருந்தும் என் பத்தியச் சாப்பாடே..

சம்பா, சாத்தமுது
விக்கிவிடக்கூடாதேயென
சிறிது தண்ணீர் படைப்பேன்.

சிறிய வாகனம்தான் அவரது.
வீணாக அடிபட்டு
வருந்த வைப்பதில்லை.

வயதாவதும்
நரைப்பதும் குறித்த
கவலைகள் அவர்க்கில்லை.

என்னை உயர்த்துவார் என நானும்
அவரை இன்னும் நல்ல இடத்தில்
வைத்துக் கொள்வேன் என அவரும்
காத்திருக்கிறோம்..

நீதி.

கண்ணைமூடிக் கொண்டால்
தெரிவதில்லை
நீதித்தட்டின் நிறைகுறைகள்.

காதல் மட்டை

காதல் மழையில்
எல்லா மரங்களும்
ஒரே குட்டையில்
ஊறிய மட்டைகள்

ஒரு துளி காதல்.

இரும்பையும் செரித்து
இளைத்த துரும்பாக்குகிறது
ஒரு துளி காதல்.

தேன்நஞ்சு.

சிறுகச் சேமித்த
அடையைப் பிழிய
அமிர்தம் திரண்டு
கண்டம் அடைத்தது
தேன்நஞ்சு.

நட்பூங்கொத்து

நட்பை பூங்கொத்தாய் ஒளித்து
மறைத்து முன்போகிறாய்.
ஓரத்து இதழ்களையும்
சிந்தும் மகரந்தங்களையும்
சிதறும் தேன் துளிகளையும்
கை வழி சிதறிய
நீர்ச் சொட்டுக்களையும் பிடித்துத்
தேனீயாய்ப் பின் தொடர்கிறேன்
முழுவதும் காண..
லாவகமாய் நீ நகர நகர
இழுக்கிறது என்னை
நட்பின் நறுமணமும்
எப்போது தரப் போகிறாய்
என்ற எண்ணமும்.

கருகிய வயல்

கருகிய சம்பாக்களோடு
மழையம்புப் படுக்கையில்
உத்தராயணக் காவிரியை
எதிர்நோக்கி வீழ்ந்து கிடக்கும் வயல்.

மனமீன்

மனமீன் கொத்த
மழை முள் குத்த
மூச்சுக் குமிழ்களுடன்
நைந்தோடுகிறது நதி.

புயல்

ஒரு பூவை,
பறவையை,
மழையை,
குழந்தையை
ரசிப்பதைப் போன்றதல்ல
எதிர்பாராமல் எதிர்கொண்டுவரும்
ஒரு காற்றை ரசிப்பது.
திடுக்கிடும் அவள்
வீட்டுள் ஒளிந்து
பலகணிகளை
அடைக்க முயற்சிக்கிறாள்.
வீசும் காற்றோடு
தூறும் சாரல்
வெப்ப அறைக்குள்
கொஞ்சம் குளுமையைத்
தூவிச் செல்கிறது.
மூடப்பட்ட
வரவுக்கான பாதையில்
தன்னை இழந்த ஏக்கத்தோடு
சுற்றிச் சுழல்கிறது
காற்று.

வானவில் பூ

மழைக்கிளைகளில்
மஞ்சள் மகரந்தம் சிதற
விரிகிறது வானவில் பூ ..

ஈசான மின்னல்

எல்லைக் காளிகள் 
ஈசானத்து மின்னல் நடனக்காரனின் 
பூதகணங்களாய் உருப்பெறுவது .,
பாண்டிக்கரை முனிகளால்
திருவரங்கத்து மணி ஓசை 
திருமலைநாயக்கனுக்கு எட்டுவது.

தினச்சண்டை

கோட்டான்கள் ஒலிக்க
நிலவுக் கேடயத்தோடு
நகர்கிறது இரவு.

பொருதவரும்
சூரியனை
வழிமொழிகிறது சேவல்.

பாயும் ஒளிவாளை
நிலவில் ஏந்திப் பிடித்து
உள்மறைகிறது இரவு.

கூடடையும் பறவைகள்
இந்த தினச் சண்டையைப்
புதுப்பிக்கின்றன மாலையில்.

சொப்பன வாழ்வில் மகிழ்ந்து (” அவர் ”செல்வகுமார் கேட்டதற்காக எழுதியது)

அல்லும் பகலும் விரும்பு
ஆசையின் தூரம் கடந்து
புறப்படு உடனே விரைந்து
புவியின் ஈர்ப்பைக் கடந்து

சொல்லும் செயலும் தொடங்கு
செல்லும் திசையை அறிந்து
உழைப்பை உணர்வை வழங்கு
உயர்வாய் என்றும் உயர்ந்து.

விழுந்து கிடந்தாலும் முளைப்போம்
விழுப்புண் என்றே நினைப்போம்
வெட்டுக்காயமும் தழும்பும் சகஜம்
விடாமல் போராடுவதே நிஜம்  .

விண்ணும் கோளும் தாண்டி
வருவோம் உண்மை தோண்டி
எண்ணும் எண்ணம் வெற்றி
எங்கும் எங்கும் வெற்றி

அரும்பு இதழுக்காக சிகரங்களில் ஏறி விண்ணைத்தாண்டி.

சிகரங்களில் ஏறி விண்ணைத்தாண்டி
------------------------------

சிகரங்கள் தொட
மலைகளில் ஏறுவோம்..
வானமும் மேகமும்
தொட்டுவிடும் தூரம்தான்..

முயற்சி செய்வோம்..
நம்பிக்கை கொள்வோம்
தடைகளைத் தகர்த்தெறிவோம்...

தீவிரமாய் உழைப்போம்
குறிக்கோளோடு செயல்படுவோம்
நினைத்ததை அடைவோம்...

நம்மைப் படைத்து
உயிர் கொடுத்தது தெய்வம்...
ஊனுடம்பு கொடுத்தது தாய்தந்தை..
உருவாக்கியவர் ஆசான்கள்...

நம்மைச் செதுக்கியவர்களுக்கு
நாம் நன்மையைக் கையளிப்போம்...
நாளனத்தும் நமது...
நல்லோரனைவரும் நம்மவர்...
நல்ல எண்ணங்கள் அனைத்தும் நமதாம்...

வெற்றிப்  படிக்கட்டுக்கள்
நம் வாயிலிலிருந்தே
தொடங்குகின்றன...

நல் வினையாற்றுவோம்..
வெற்றியடைவோம் ..
விண்ணைத்தாண்டியும்..
வெற்றி படைப்போம்...!!!

அரும்பு இதழுக்காக 2010 இல் எழுதியது.

விசுவாசம்

அங்கிகளுக்குள்
எம்மை மறைத்து
செயலற்று இருந்தோம்..

உமது கண்கள் வழி
கருணை பொங்கி..
எமை அணைத்து..
அரவணைத்து..

எங்கள் துயரை எல்லாம்
எம்மால் சுமக்க
முடியாது என்று
எமக்காய் சிலுவையாக்கி
சுமந்த எம்பெருமானே...


மூன்றாம் நாளில்
முளைக்கும் விதைபோல்
கிளைத்தெழுந்த
எங்கள் பெருமகனே .,

வாழ்வின் நம்பிக்கையே..
எங்கள் நன்மை விளைந்தது..
உங்கள் உயிர்த்தலில்..

அன்பின் தேவே..
நல்லவற்றில்
விசுவாசம் பிறந்தது.
.
நோயுற்றிருந்தோம்..
வலிகளைச் சுமந்தீர்..
தெளிவற்று இருந்தோம்..
ஒளியாய் வந்தீர்..

தனிமையில் இருந்தோம்...
துணையாய் நின்றீர்...
நீதி நாளுக்காய் காத்திருக்கிறோம்...
இரட்சிக்க வருவீர்...

எல்லா நம்பிக்கைகளிலும்
நீவீர் பிறந்து கொண்டே இருக்கிறீர்..
எம்மை ஆறுதல் படுத்தவும்..
ஆற்றுப் படுத்தவும்..

நன்மையின்., அன்பின்.,
விசுவாசத்தின் வடிவே..
உமது வருகைக்காய்..
பூங்கொத்துக்களுடன் நாங்கள்...
வந்தெமை ஆட்கொள்க விரைவில்...!!!

எமிரேட் ஹியூமர் க்ளப்புக்காக மார்ச் 2010 இல் எழுதியது.

சந்தோஷமாய்ச் சிரித்திடு
செல்லச்சிட்டே சிரித்திடு
சின்னக்கிளியே சிரித்திடு
செந்தமிழில் சிரித்திடு ...

நாளும் உள்ளன்போடு
உள்ளம் ஒரு ஒளியாய்  ஒளிர
முகம் ஒரு மலராய் விரிய
இதழ்ப்பூவில் மலரட்டும் உன் புன்னகை....

அனைவருக்கும் கொடு உன் புன்னகையை
பொன்னகையைவிட மேலானது
துன்புருவோருக்கு ஆறுதலாய்
நோயுற்றோருக்கு தேறுதலாய்...

என்நேரமும் சிரித்து உன் அழியாத
செல்வத்தை அனைவருக்கும் பங்கிடு
சின்னச் சின்னச் சந்தோஷங்கள்
இயற்கை அன்பு நிகழ்வு நெகிழ்வு
சினேகம் பாசம் அனைத்துக்கும் ஒரு புன்னகை

சூரியக்கதிர் போல் நிலவின் ஒளிபோல்
வாய்விட்டுச் சிரித்திடு நோய்விட்டுப் போக
சங்கீதமாய்ச் சிரித்திடு
சத்தம்போட்டுச்சிரித்திடு

காலன் கூட ஓடிப்போக
குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்திடு
சிறுமை கண்டு சிரித்திடு
வெகுளி கண்டு சிரித்திடு

சிரிப்பெனும் சில்லறையை
சிந்திச் சிதறி விடு...
இருப்பவனோ இல்லாதவனோ
மனம் விட்டுச் சிரித்திடு..

வாய் கொள்ளாமல் புன்னகை விரிய
வேண்டாம் என்று சொல்லாத ஒரே தானம் இது
காண்பவர் முகத்திலெல்லாம் ஒளியைப்பற்றவைக்க
சிரிப்பெனும் தீபத்தை ஏற்றிவிடு...

ஒன்று பலவாய்ப் பெருகி
உள்ளன்போடு கொடுத்திடு
ஒஹோ என வாழ ஒஹோவென்றும்
ஆஹாவென வாழ ஆஹாவென்றும்,,,,,,,,,,,  (சந்தோஷமாய்ச் சிரித்திடு )

தீபங்களின் நிருத்தியம்

தீபங்களின் நிருத்தியம்
காற்றின் தாளக்கட்டுக்கு ஏற்ப
கண் ஆடிக்குள் ஜதிகூட்ட
வீடே எதிரொளிக்கிறது ப்ரகாசத்துடன்..

சாலைக் கிளைகள்.

முன்பின்னாய் ஒளிர்ந்து
மின்மினியாய்ப் பறக்கின்றன
சாலைக் கிளைகளில்
இரவு வாகனங்கள்..

இருள் பாம்பு

பேருந்துத் தலைகொண்ட
வெளிச்சக் கண்விரித்து
இருள் பாம்பாய்
நழுவுகிறது சாலை..
கொத்திய விஷப்புகையில்
மூழ்குகின்றன மரங்கள்..

வர்ணத்துப் பூச்சி

வாசல் வந்து வந்து
திரும்பி செல்கிறது
கருப்பு வெள்ளை இரண்டு மட்டுமே
நிறமென்று ஏற்க இயலாத
வண்ணத்துப் பூச்சி

குடைவரைக் காற்று

எதைத் தேடியதோ
எது கிட்டியதோ..
பிடிவாதமாய் திரும்பத் திரும்ப..
குடைவரைக் கோயில்களில்
உள்நுழைந்து வெளியேறுகிறது காற்று

சித்தாள்கள்.

மண் குழைத்துக்
கல் பதித்த
சிமெண்டுச் சிற்பங்களை
உருவாக்கிச் செல்கிறார்கள்
கருத்த மயன்கள்,
சாம்பலில் உயிர்க்கும்
ஃபீனிக்ஸ் பறவைக் கால்களுடன்
அடுத்த இந்திரலோகத்தைச் சமைக்க..

பாதுகாப்பு வாசம்

பாதுகாப்பு வாசம்:-

*************************

வந்து மீள்கிறது

ஒற்றைப் பார்வை..

மொக்குகளாய் துளிர்ப்பதும்

கூம்பிலிருந்து வெடிப்பதும்

வலிக்கிறது

ப்ரளயம் கிளர்த்தி.

பார்க்காமலே

மார்பு ரோமம்

முகம்உரசிக் கிடக்கையில்

கிடைக்கும் பாதுகாப்பு

அர்த்தமில்லாதாக்குகிறது

புணர்ச்சியை.

புஜத்தில் ஒட்டிய பொட்டோ,

முதுகில் தொற்றிய பூவோ,

என் வாசத்தை

உன்மேல் தெளித்து

உன் இரும்பு வாசத்தை

உறைவிக்கிறது என்மேல்.

ஒரே இடத்திலோ

வெவ்வேறு இடங்களிலோ

உணர்கிறோம்

நம் இருவரையும்

கடக்கும் ஒரு பூ வாசத்திலும்

ஒரு லோஷன் வாசத்திலும்

ஜெயித்தல்

ஜெயித்தல்:-

*****************

 தீபாவளி நேரம்

தேர்தல் முடிவு

சாமி புறப்பாடு

மாப்பிள்ளை அழைப்பு

இதெல்லாம் மீறி

இந்தியா கிரிக்கெட்டில்

ஜெயித்த உணர்வை

உண்டாக்குகிறது

ஒரு பட்டாசுச் சப்தம்

கூகையும் குகையும்.

குங்குமமாய்
வழிகிறது நெபுலா..
குளித்துக் குளிர்ந்து
கருநீராய் உறைகிறது லாவா.
எங்கோ ஒலிக்கிறது கூகை.
எதிரொலித்து ஒளிக்கிறது
எல்லாம் உணர்ந்த மனக்குகை..

குளிர்ப் பூ..

கரங்களோடு கரங்கள்
கோர்த்து  நடக்க
விரல்களில் இருந்து
உதிர்கிறது குளிர்..

பறக்கும் ஓவியம்.

சிதறும் வண்ணங்கள் சுமந்து
பறக்கும் ஓவியமாய்
உலாவருகிறது
பட்டாம்பூச்சி.

மயில்தோகை விசிறி.

தோகைகளாய் மாறினதும்
கண்கள் முளைத்தன.
பார்வையற்ற விழிகளோடு
உணர்கிறேன் உன்னைக்
காற்றாய் வருடி.

மீன்

அழகான ஜாடி
அது நிறைய தண்ணீர்
பசிக்குமுன்னே உணவு
துக்கமும் தூக்கமும் அறியாமல்
எதைத் தேடியோ
அலைந்துகொண்டிருக்கும் மீன்

கதிர் விரித்தல்.

விரியனாய் தினம்
காத்திரமாய்க்
கதிர் விரித்துக்
கடித்துச் செல்கிறது
இருள் பொந்திலிருந்து
ஓசோன் கிழித்து
வெளிப்படும் விஷச் சூரியன்

அபிப்ராயங்கள்

அபிப்ராயங்கள்:-
*********************
கால்களற்றவன்
கைச்சக்கரங்களால்
கடந்துபோய்க்கொண்டிருக்கிறான்.


கண்கள்வழி
கருணை கசிந்துவிடாதிருக்கவும்
புன்முறுவல் பொங்கிவிடாதிருக்கவும்

யத்தனிக்கிறேன்.

கடுமையான பாவனைகளால்
கல்லாகிறது முகம்.,
அவனை எந்த விதத்திலும்
காயப்படுத்தாத சந்தோஷத்துடன்.

யதார்த்தமாய்க் கடக்கும் அவன்
யோசித்தபடி செல்கிறான்.,
முறுவல்கள்கூட அற்ற முகம்..
பாவம் என்ன பிரச்சனையோ..

ஜிமிக்கி

கண்கள் விரிய எத்தனை காலம்தான் காத்திருப்பது..
காதல் கணவா வந்து விடு சீக்கிரம் அலுவலகத்திலிருந்து
காத்துக் காத்து கண்ணுக்குக்குள் ஒரு பூவாய்ப் பூக்கிறாய்..
காற்றாய் சுழல்கிறாய் என் கழல் சுழற்றி..
வாசனையாக் கரைந்து கொண்டிருக்கிறேன்..
வயதாகிக் கொண்டிருக்கிறது எனக்கும் என் ஜிமிக்கும்கூட..:)

தீர்க்கமுடியாதவை..

தீர்க்கமுடியாதவை:-

***************************

 

தேத்தண்ணியும் காப்பித்தண்ணியும்

கலந்த சீனிப் பானையாய்

பெருத்துக் கிடக்கிறது வயிறு

 

ஊர்விட்டு ஊர்மாறும்

அட்டைப் பெட்டிகளால்

நிரம்பிக்கிடக்கிறது வீடு.

 

தண்ணீர்க் குழாய்களாலும்

சாக்கடைப் பள்ளங்களாலும்

பிளந்து கிடக்கிறது சாலை.

 

சுயநல அணைகளாலும்

அணு ஆலைகளாலும்

பிளவுபட்டுக் கிடக்கிறது ஊர்.

சோகக் கவிதை

துக்கமும் சாவும்
ஓவியமாகவே  பதிகிறது
ஓவியக்காரனுக்கு
சோகக் கவிதையாகவே
புலம்பிச் செல்கிறது
கவிதைக்காரிக்கு..

என்று தீரும் இதெல்லாம்..?

ஆணிகளால்
அறையப்படப்போகும்
கட்டைகளைச் சுமந்தபடி
பயணப்படத் துவங்குகிறான்.
சவுக்கடிகள் சீறுகின்றன
கட்டைகளோடு கட்டையாய்
விழுந்து எழும் அவன்மேல்.
யார்யாருடையதெல்லாமோ
சுமக்கிறான்.
சுமந்து சுமந்து அதிலேயே
மரிக்கிறான்.
சோர்ந்த கண்களும்,
கையறு நிலையும்
உறைந்து கிடக்கும்
இரத்தத்திப்பிகளும்
உயரப்பறக்க முயலும்
பறவையைப் போன்ற
சித்திரத்தோடு
நிறைவேறாமலே
நூற்றாண்டுகளாய்த்
தொடர்கிறது அவனது
ஏக்கமும் பயணமும். 

கனிமங்கள் ஒளிர்கின்றன.

கனிமங்கள் ஒளிர்கின்றன.
தனிமங்கள் தவிக்கின்றன.
திரை ஊடுருவிப்பாயும் கதிர்
குகை முடிச்சுக்களைப் பொசுக்குகிறது.
உயிர் உற்பத்திக்கும் சூட்டுப் பெட்டிகள்
மரபணுச் சிதைவில் கருக்கோழிகளாய்
உருக்கொண்டதெல்லாம் ஒழுகிக் கரையும்
ஒளி ஒலியெழப் பெய்யும் அமில மழையில்
குறுவை குறுகிப் போக சம்பா மூழ்கிப் போக
எரிபொருளாய் இளசெல்லாம் எரிய
இருண்ட கண்டத்துள் செயற்கை மணல்
செயற்கை நீர் செயற்கைப் பூக்கள்
செயற்கை சுவாசம் செயற்கை மரணம்.
கருப்பா வெள்ளையா
பாதாளமா, மேலோகமா.
கனிமங்கள் ஒளிர்கின்றன.
தனிமங்கள் தவிக்கின்றன.

கடத்தல்

மூச்சிரைக்க
போட்டி போட்டு
ஓடிக் கொண்டிருக்கிறோம்
வயதைக் கடக்கும் முயற்சியில்.

தற்காப்பு

உணர்வு உறைகளில்
செருகிக் கிடக்கும்
எண்ணக் கத்திகளை
உருவி ஏந்துகிறேன்
ஏறுக்குமாறாய்த்
தாக்குபவைகளிலிருந்து
தற்காக்கும் பொருட்டு.

குயுக்திகளற்று
சுழலும் அவை
ஒளிப்பொறிகள் தெறிக்க
மின்னுகின்றன
செருக்குகள் அற்று
சுயகம்பீரம் மிளிர.