சூரியன் சுட்டெரித்தது கூட
எனக்கு உறைக்கவில்லை.
ஏனெனில்
நம்பிக்கை விசுவாசமற்ற
உன் வார்த்தைகள் முன்
இந்தச் சூரியத்தகிப்பு எம்மாத்திரம்..?
0 0 0
பெண்களை எதற்காய்
புஷ்பங்களோடு ஒப்பிடுகிறார்கள் என
எனக்குப்
புரிந்துவிட்டது.
ஏனெனில் அவர்கள் சீக்கிரமே மலர்ந்து
சீக்கிரமே வாடிவிடுகின்றார்கள்.
0 0 0
மலைகள் வெட்கமில்லாமல்
தான் தோன்றித்தனமாக
வளைந்து நெளிந்து
மல்லாந்து உறங்குகின்றனவா.?
0 0 0
மரங்கள் கூச்சமில்லாமல்
எங்குபார்த்தாலும் கைகளை நீட்டி
யாசகம்
கேட்கின்றதா. ?
0 0 0
தெருப்புழுதிப் புதுக்கவிதைதளின்
தெருக்கூத்தைக் கண்டுதான்
பதறிப்போய், கதறிப்போய்த்
தற்கொலை செய்து கொண்டாயோ
தன்மானக் கவிஞனே..!
0 0 0
மௌனம்தான் உன் தாய்மொழியென்றால்
எப்போதும் அதையே
பேசிகொண்டிருக்க
வேண்டுமா அன்பே..?
0 0 0
மேற்பாரம் ஏற்றிக்
கீழ்பாரம் இறக்கும் வேலையைத்தான்
மனிதன் உருப்படியாகச் செய்கிறான்.
0 0 0
என்னை வெறுப்பேற்றும் இக்காலங்கள்
உனக்கு வசந்த காலங்களாகத்
தோன்றலாம்.
இது காலத்தின் குற்றமல்ல. சகியே.
கண்களின் குற்றம்.
0 0 0
என் ஜன்னல்கள்
விழியை மறந்துவிட்டன.
தோழீ.
விழித்தாலும் ஒளிர
மறுத்துவிட்டன.
0 0 0
ஆழ்கடலில் தத்தளித்து
அழகிய முத்தினை
முக்குளித்து எடுத்து
வருகையில்
மூச்சுக்குப் போராட்டம்.
கைகொடுப்பாய் என நினைத்த வேளையில்
ஏனிந்த சிறையெடுப்பு..
ஓ
உன் கரங்களால் சிறைப்பட்டதால்
பெருமையின் பூரிப்பு.
0 0 0
1 கருத்து:
வலைப்பதிவர் ஒற்றுமை ஓங்கட்டும்.!
என்றும் நம்முள் வலிமை பெருகட்டும்.!
கருத்துரையிடுக
பதிலுக்கு நீங்களும் கிறுக்குங்க.. :)))