மாடிப்படியேறித் திரும்புகிறது
வேப்பங்கிளைக் காற்று.
சாத்திய கதவுக்குள்
திறக்கமனமில்லாமல்
அமர்ந்திருக்கும் மனத்துள்
கசந்த வாசனையோடு
கலந்து கிடக்கிறது காற்று.
வேப்பங்கிளைக் காற்று.
சாத்திய கதவுக்குள்
திறக்கமனமில்லாமல்
அமர்ந்திருக்கும் மனத்துள்
கசந்த வாசனையோடு
கலந்து கிடக்கிறது காற்று.
2 கருத்துகள்:
பூட்டிய மனதுக்குள்ளேயே கசப்பான நினைவுகளையும் வைத்துக்கொண்டால் எப்படி?...
கதவைத்திற காற்று வரட்டும்!!! எனும் வரிகள் சொன்னவர் தவறானாலும் மறக்கக்கூடாத வரிகள்தான்...
கவிதையும் உவமையும் அழகு....
நன்றி தனபாலன்
ம்ம் நன்று சாய் ரோஸ். :)
கருத்துரையிடுக
பதிலுக்கு நீங்களும் கிறுக்குங்க.. :)))