காலம்

காலம்
======

மரம் சுள்ளியில்
சருகு சேமிக்கும்;
சாம்பல் அப்ப. 

வானம் அவசரிக்கும்
காற்று
சுவாசிக்கப் பயப்படும். 

தந்திக் கம்பங்கள்
தூரம் காக்கும்; 

நினைவுக் குப்பைகளை
இறுக்க முடிந்து
கொள்ள நினைக்கும்
உன்னையும் என்னையும் போல்

“குடை”

“குடை”
=========

அது--–
உன்னையும் என்னையும்
தினம் தினம் சாப்பிடும்.
காற்றுடன் கலவி செய்யும்… 

வெய்யில் “க்ரீம்” பூசி
மினுக்கித் திரியும்.
மழையில் தலைக்குக் குளிக்கும்.

உனக்கும்மேல் நானிருக்கிறேன் என
அடிக்கடி ம(ண்டை)ட்டம் தட்டும். 

அது—
உன்னையும் என்னையும்
விழுங்கிக் கொண்டு நடக்கும்.

வெளிச்சம்.

வெளிச்சம்
===============

அணை பொங்கி வழிகின்றது.. 

பிரபஞ்சச் சுருளிலிருந்து
தூசிப் பூக்களை
மிதக்க வைத்துக் கொண்டு
கரை அணையென்ற
தளைகளைத் தகர்த்து
வெள்ளம் பொழிகின்றது. 

தாவரங்களைப் பசுமையாக்கி
மனிதம் துவைத்து
மார்க்கண்டேய வரம் எடுத்து
வெளிச்சம் பாய்கிறது.

கன்னிப்பெண்கள் :-

கன்னிப்பெண்கள் :-

பெண்பார்ப்பு வைபவத்தில்

மாப்பிள்ளை ஆசிரியர்

கதைக்கன்னிகளைத் தம்

இல்லப்பத்ரிக்கையில்

பிரசுரிக்க இயலாமைக்கு

வருந்துகிறோம் என்று

கடிதம் அனுப்பியதால்

வாழ்க்கையையே

பத்ரிக்கை ஆக்கிக்கொண்டுவிட்டார்கள்.

நீயும் உன் நினைவும்

நீயும் உன் நினைவும்
======================

பனிப் புற்கள்
பூ விழுங்கி
நிலம் கடிக்கும்.
ஈரத் தடம் பதிக்கும்
உன் நினைவு போல.! 

பசுமை செதுக்கும்
என்னைச் சமைத்த
உன்னைப் போல !

சலசலத்தோடும்
நீரோடை..
மனசு சூடிக் கொண்ட
உன் நினைவுக் கொலுசின்
இதமான சிதறல் போல..!